Het houdt niet op, (niet vanzelf) …

In mijn vorige blog van augustus hoopte ik nog op een snelle terugkeer van de sportevenementen. Nou dat hebben we geweten.

Inmiddels een (highspeed) fotografie blessure rijker en een illusie armer.

De fijne details van de blessure zal ik u besparen maar pijnlijk was het wel en zal het voorlopig nog wel zijn. De illusie van de hoop op een snelle terugkeer van de sport ging snel verloren. Competities werden lam gelegd en liggen nu nog steeds helemaal of gedeeltelijk stil. En waar we weer wat mogen doen, worden maar enkele fotografen toe gelaten. Voor mij betekent dat een bittere teleurstelling betreft de competities waar ik in zat, deze worden nu aan andere fotografen uitbesteed.

Bizarre tijden voor de sportfotografie…

We sporten niet, of een beetje, alleen of met elkaar, de Corona houdt ons behoorlijk bezig of toch juist niet…

Een maximaal aantal mensen op een sportpark is toegestaan, iedereen moet zich registreren voor een eventueel bron en contactonderzoek van de GGD. Anderhalve meter afstand houden is verplicht en persruimtes zijn gesloten, maar we kunnen nog.

Gelukkig veel opdrachten voor het Noordhollands Dagblad bij mijn cluppie Hollandia, en natuurlijk ook voor mijn vaste opdrachtgever Orange Pictures die veel aan het AD leveren.

Wat een bizarre omstandigheden maken we met z’n allen mee op dit ogenblik, onwerkelijke situaties doen zich voor. Mensen verliezen hun baan of inkomen maar misschien nog erger een naaste of geliefde aan Covid-19 oftewel Corona virus. We blijven met z’n allen zo veel mogelijk binnen tenminste dat wordt van ons gevraagd en dan maar hopen dat iedereen zich daaraan houdt.

Voor mij persoonlijk stond het leven even stil, geen sport betekent voor mij geen werk in de sportfotografie en dat op het moment dat ik daar net vol ingedoken was. De eerste twee weken waren dan ook twee weken van rust en omschakelen naar thuisonderwijs :)  en het zoeken naar nieuwe mogelijkheden. Trots op mijn hele familie hoe ook zij omschakelen naar de nieuwe situatie de “intelligente lockdown”.

Het nadeel van een nieuwe website is dat foto’s uit het verleden vaak verloren gaan, het voordeel van een blog is dat je ze alsnog mee kan laten verhuizen. Zo ook deze speciale foto van Peer, het trouwe werkpaard van Esdégé- Reigersdaal. Peer heeft jarenlang ritten verzorgd voor cliënten met een meervoudige beperking. De laatste jaren mocht hij genieten van zijn pensioen op kinderboerderij De Hanebalk.

Helaas kon Peer niet mee verhuizen… naar de nieuwe locatie van Het Erf . Omdat veel cliënten een binding met Peer hadden, werd er door cliëntbegleiders Maaike en Natasja een creatieve manier gevonden om de trouwe viervoeter toch een beetje mee te nemen.

Na alle ontwikkelingen van het afgelopen half jaar gaat nu ook de mijn nieuwe website online, best wel even vreemd het voelt nu nog als gast in je eigen omgeving. Het oude vertrouwde weer loslaten en verder met de nieuwe gecreëerde kansen die zijn ontstaan door bikkelhard aan de slag te zijn  gegaan met de volledige ondersteuning van het thuisfront.

Inmiddels is Jan Mulder Photography een merknaam geworden, samen met de naam www.MuPho.nl is de basis gelegd voor mijn freelance fotografie werkzaamheden. Zoals de mensen die mij al langer volgen op Instagram of Facebook hebben gemerkt is er het laatste jaar veel verandert, de mooie platen van prachtige zonsondergangen zijn verruilt voor regenachtige voetbal shots. Ik vindt het toch fantastisch dat de volgers zijn gebleven en nog regelmatig hun blijk van wardering uiten. Deze mensen weten ook dit ik altijd gezegd heb " geen lange verhalen , ik vind dat het beeld moet spreken" waar ik nog steeds volledig achter sta. Toch ga ik proberen om regelmatig wat in dit blog te zetten, en wat leuke anekdotes met jullie te delen.