Het houdt niet op, (niet vanzelf) …
In mijn vorige blog van augustus hoopte ik nog op een snelle terugkeer van de sportevenementen. Nou dat hebben we geweten.
Inmiddels een (highspeed) fotografie blessure rijker en een illusie armer.
De fijne details van de blessure zal ik u besparen maar pijnlijk was het wel en zal het voorlopig nog wel zijn. De illusie van de hoop op een snelle terugkeer van de sport ging snel verloren. Competities werden lam gelegd en liggen nu nog steeds helemaal of gedeeltelijk stil. En waar we weer wat mogen doen, worden maar enkele fotografen toe gelaten. Voor mij betekent dat een bittere teleurstelling betreft de competities waar ik in zat, deze worden nu aan andere fotografen uitbesteed.
Dat betekent natuurlijk niet dat ik helemaal stil gezeten heb in de Corona periode, er bleef nu veel tijd over om wat oude en nieuwe projecten op te pakken.
Nieuwe flitsers aangeschaft.
Ik wilde al wat langer uit mijn comfortzone stappen door me iets verder te verdiepen in portretfotografie, iedereen die me kent weet dat dit natuurlijk anders dan anders zal gaan.
Zo ook deze keer, ik ben naar een bekende kledingzaak gereden waar ik vervolgens een etalagepop uit de etalage mee kreeg. Fantastisch wat een lol hebben we hier om gehad en wat was het leuk om te doen. Naderhand ook veel complimenten gehad om de beelden die daaruit zijn voortgekomen.
Ook voor de highspeed fotografie zijn meerdere flitsers nodig en daar had ik al rekening mee gehouden bij de aanschaf van mijn set. Middels een trigger lukte het mij om met een buks krijt kapot te schieten en dit via de flitsers vast te leggen. Na wat uurtjes proberen zag ik een kogel in mijn beeld verschijnen en het volgende schot was raak. Yes wat was dit leuk….
Helaas ging er iets fout en liep ik een kort hierna een blessure op en stopte deze vorm van highspeed fotografie voorlopig. Snel schakelen naar waterdruppelfotografie wat ik al eens eerder had gedaan. Ook hier heb je stalen zenuwen en een flink portie geduld nodig, maar gelukkig had ik al snel weer resultaat. Ik wist een druppel op een druppel (die weer uit de vloeistof omhoogkwam) te laten ketsen waardoor er een soort paraplu ontstaat. Nu was het zaak om de vloeistof (melk, water) te gaan verdikken en verkleuren doormiddel van kleurstoffen en kleuren in het flitslicht aanbrengen. Wederom mooie beelden, en weer wat dagen gevuld.
ELF Voetbal
Orange Pictures kwam met een opdracht voor ELF Voetbal, voor het magazine moesten elftal en portretfoto’s gemaakt worden bij derdedivisieclubs uit Noord-Holland. Twee jaar geleden ben ik na 15 jaar gestopt bij HVV Hollandia als teammanager (benoemd tot Lid van verdienste), om me storten op het fotograferen van sport en kwam naast de wedstrijden nu terug als (ELF) teamfotograaf. Spannend omdat anderhalve meter de norm is en veel clubs toch een voorbeeld wilde stellen door deze afstand te waarborgen, zo ook Hollandia. Maar ook ADO’20 en Odin’59 deden het op die manier een heel andere teamfoto dus. Spannend detail was dat er bij de eerste club waar ik was geweest Corona heerste wat een dag later bekend werd, gelukkig goed de regels nageleefd dus geen probleem.
Max en Mike
Max Huiberts en Mike Willems waren daarna aan de beurt in een opdracht voor De Stentor, beide technisch directeur bij AZ en Pec Zwolle en goede vrienden van elkaar. Hoe leuk is dat, de man die vroeger een shirt aan je heeft gegeven te mogen fotograferen. Ik had het natuurlijk gewoon moeten zeggen maar stijf van de zenuwen kreeg ik het niet eens over mijn lippen. Wederom een leuke leerzame opdracht die bijgeschreven kan worden bij de speciale belevingen.
Reportage ELF Voetbal magazine
Gelukkig bracht de lockdown dus ook hele mooie dingen, na een paar foto’s in de VI en de teamfoto’s in de ELF Teammagazine staat er nu ook een reportage in de ELF Voetbal magazine en daar ben ik toch best een beetje trots op. Hoewel de omstandigheden verre van gunstig waren heb ik toch mijn plan doorgezet en wetten van de fotografie mijn rug toegekeerd. Gewaagd om én uit je comfortzone te stappen én de gouden regels naast je neer te leggen, maar heel leuk om op bekend terrein (FC Volendam) Jip en Keje Molenaar vast te mogen leggen. Superleuk omdat ik Jip in de competitie van Jong FC Volendam ook tegenkom en wekelijks actiefoto’s van hem maakte, maar helaas ook die competitie ligt nu stil. Na de VI en de ELF Voetbal Teamgids ligt er nu een ELF Voetbal magazine met een mooie reportage op tafel te pronken.
Toch wel leuk als ik dit zo opschrijf en terugdenk waar ik vandaan ben gekomen en waar ik nu sta met wat ik al zo snel bereikt heb. Voorlopig nog Corona en weinig wedstrijden, het houdt niet op (niet vanzelf) …
Reactie plaatsen
Reacties